Opracowanie niniejsze stanowi kontynuację badań skrajnych wartości temperatury powietrza w profilu pionowym. Wykorzystano tu wyniki badań prowadzonych od 1963 r. w Obserwatorium Agrometeorologicznym w Felinie k. Lublina. Dane obejmują maksymalną i minimalną temperaturę powietrza z termometrów cieczowych umieszczonych: w klatce meteorologicznej (200 cm), w klatkach sytemu Geigera-Tomanka (20, 50 i 150 cm) oraz w drewnianej żaluzjowej osłonie radiacyjnej na czarnym ugorze (5 cm). Odczyty wykonywano w terminach: 7(8), 13(14), 19(20) odpowiednio w półroczu zimowym i letnim. Pomiary wykorzystane w pracy obejmują okres od 1 stycznia 1986 r. do 31 grudnia 1995 r. Zastosowano tu podstawowe miary statystyczne: średnią arytmetyczną, odchylenie standardowe, skośność, kurtozę oraz regresję wielokrotną. Ponadto w postaci wykresów ramkowych przedstawiono rozkłady amplitudy dobowej temperatury powietrza na wszystkich wysokościach. W badanym okresie najwyższe średnie wartości temperatury wystąpiły w lipcu oraz na wysokości 150 cm. Zawsze najniższą średnią minimalną temperaturę obserwowano na poziomie 5 cm. W ciepłej połowie roku najwyższą średnią maksymalną temperaturę powietrza odnotowano na wysokości 20 cm, w połowie chłodnej najwyższe wartości wystąpiły na poziomie 50 cm. Największe amplitudy występowały w porze ciepłej z maksimum w lipcu. Wysokość 5 cm odznaczała się największą średnią amplitudą w całym roku. Amplituda dobowa temperatury powietrza największą zmienność wykazuje na wysokości 5 cm; w miarę wzrostu wysokości jej zmienność maleje. W przebiegu rocznym największą zmienność obserwowano w lecie – do wysokości 50 cm, natomiast powyżej największą zmienność zarejestrowano wiosną i jesienią. Przez większość roku rozkład amplitudy jest normalny, jedynie w zimie staje się prawostronnie asymetryczny, a w styczniu ponadto silnie skoncentrowany. Zauważa się znaczące różnice w zmienności amplitudy dobowej w warstwach powietrza 5–50 cm oraz 150–200 cm. Wyraźniejszy wpływ zachmurzenia i wilgotności na amplitudę dobową notuje się w półroczu ciepłym, a najsłabszy w zimie. Na wiosnę (III) oraz w lecie (V–VII) wilgotność względna nie wpływa na wartości amplitudy temperatury powietrza.

This paper is the continuation of an earlier study on air temperature extreme values in vertical profile. The measurements were made at the Agrometeorological Observatory in Felin near Lublin. The research involved collecting data on maximal and minimal air temperature values taken by means of liquid thermometers put in the following places: a meteorological cage (200 cm), Geiger-Tomanek system cages (20, 50, 150 cm) and a wooden shuttered radiation shield on black earth (5 cm). Readouts were made at: 7(8), 13(14), 19(20) in the winter and summer parts of the year, respectively. Within the period of 10 years, that is from January 1, 1986 to December 31, 1995 the data were collected. The following basic statistic meas ures were applied: arithmetic mean, standard deviation, skewness, kurtosis and multiple regression. Box plots were used to present daily amplitude distributions at all levels. In the examined period, the highest mean temperature was taken in July and at the height 150 cm in vertical profile. On the other hand, the lowest mean minimal temperature was always measured at the level of 5 cm. The warm half of the year was characterized by the highest mean maximum air temperature at the level 20 cm, the cold half of the year – by the highest values at the level of 50 cm. The highest amplitude was recorded in the warm season with the maximum in July. The lowest amplitude at all levels was noted in winter months. Daily air temperature amplitude showed the highest degree of variability at the level of 5 cm. As the level increased, the air temperature amplitude decreased. Within a year the greatest variability was observed in summer months up to the height of 50 cm, above this level; however, the highest degree of variability was recorded in spring and autumn. For the major part of the year, daily amplitude distribution was standard but in winter a right-handed asymmetry was noted. In January the distribution became highly concentrated. Finally, significant difference in daily air temperature amplitude variability was observed at the layers of 5–50 cm and 150–200 cm. The amplitude depended on cloudiness and air humidity in July, August, September and October to a large extent in December; however, to a lesser extent. In March, May, June and July air humidity did not affect temperature amplitude at all.