Eksperyment polowy z koniczyną czerwoną – łąkową, odmiany Dajana, realizowano w latach 2005–2006 metodą kompletnej randomizacji, w czterech powtórzeniach. Uwzględniono w nim dwa czynniki: I – przedsiewne naświetlanie nasion rozbieżną wiązką światła lasera He-Ne, o gęstości powierzchniowej mocy 0, 4 i 8 mW·cm-2 (R0, R4, R8), które stosowano 1-, 2- i 4-krotnie (×1, ×2, ×4); II – zaprawy nasienne: 0 (kontrola), Funaben T, Sarfun T 450 FS, Super Homai 70 DS. W badaniach oceniano polową zdolność wschodów oraz elementy struktury łanu i plonowanie koniczyny w roku siewu. Stwierdzono, że zaprawy nasienne istotnie różnicowały liczbę pędów na 1 m2 i masę pojedynczego pędu oraz plony zielonej i suchej masy koniczyny. Na wzrost wartości wymienionych parametrów wpływały zaprawy Sarfun T 450 FS i Super Homai 70 DS. Stymulacja nasion światłem lasera w większości kombinacji istotnie zwiększała polową zdolność wschodów koniczyny i liczbę pędów na 1 m2, a zmniejszała suchą masę pojedynczego pędu. W roku siewu większą obsadą pędów, masą pojedynczego pędu oraz plonem zielonej i suchej masy charakteryzowała się koniczyna z drugiego odrostu w porównaniu z pierwszym.