Celem badań była ocena wpływu różnych technologii regeneracji runi łąkowej na zmiany jej składu gatunkowego. Badania prowadzono w latach 2003–2006 w Stacji Dydaktyczno--Badawczej w Sosnowicy na glebie torfowo-murszowej (Mt II). Kwatera łąkowa znajduje się na kompleksie zlokalizowanym w środkowym odcinku rzeki Piwonii (rejon Kanału Wieprz-Krzna), który w latach 1964–66 został zmeliorowany i przeprowadzono na nim rolnicze zagospodarowanie. W doświadczeniu założonym w układzie split-plot w 4 powtórzeniach uwzględniono różne technologie regeneracji runi łąkowej oraz cztery poziomy nawożenia azotem. Siew lub podsiew nasion wykonano specjalistycznym siewnikiem Hassia o rowkowych narzędziach roboczych. Ruń koszono 3-krotnie w terminach optymalnych dla tego typu zbiorowisk. Największy udział gatunków podsianych zaobserwowano w latach 2003–2004, jak również w runi łąkowej po zastosowaniu orki oraz orki chemicznej z zabiegiem gryzowania i bez niego. Jednocześnie ruń po wymienionych zabiegach charakteryzowała się w pierwszym roku znacznym udziałem gatunków z grupy ziół i chwastów. Zabiegi intensywne ograniczyły ponadto udział Poa pratensis w runi łąkowej.