The problem of a rapid increase in the number of wandering dogs and cats observed in recent years is quite a serious threat to the functioning of many ecosystems. This probably results from increased predation, the effect of which is killing wild animals of many species, and some-times also from pets bitten by stray dogs. This type of a continuing trend threatens the ecological balance, and in the case of game species, among which about 30 thousand of injuries by dogs are ascertained every year, remarkably affects the local abundance and density, as well as further existence of certain populations. Such a situation is extremely detrimental to the functioning of the basic species of small animals, in which a downward trend has been recorded for recent years, while these species make up the fundament of predation for stray dogs and cats. In addition, synanthropic predators destroy many bird hatchings and mammals that are non-game species, but in such cases, the range of losses is not recognized. The present results suggest a need to change the environmental policy, which has been the same for several years in our country and concerning the status of synanthropic predators, as well as legal and practical possibilities of limiting their population. In addition, it appears to be necessary to clarify the legal conditions of purchase and sale opportunities, in particular, getting rid of dogs by their owners, as well as more responsibility for kept pets.

Obserwowane w ostatnich latach zjawisko gwałtownego zwiększania się liczebności wałęsających się psów i kotów stanowi dość istotne zagrożenie dla funkcjonowania wielu ekosystemów. Wynika to z wzmożonego drapieżnictwa, a tym samym zabijania wielu gatunków zwierząt dzikich, a niejednokrotnie także zagryzania przez zdziczałe psy zwierząt domowych. Utrzymująca się taka tendencja powoduje zagrożenie równowagi ekologicznej, a w przypadku zwierząt łownych, których zagryzień przez psy stwierdza się rocznie średnio ok. 30 tys., wpływa w sposób dość istotny na liczebność i lokalne zagęszczenia, a także dalsze funkcjonowanie populacji niektórych gatunków. Taki stan jest wyjątkowo niekorzystny dla podstawowych gatunków zwierzyny drobnej, których populacje w ostatnich latach się zmniejszają, a dodatkowo gatunki te stanowią podstawę drapieżnictwa zdziczałych psów i kotów. Drapieżniki synantropijne również niszczą wiele lęgów ptaków i ssaków –gatunków niebędących łownymi, których rozmiar strat nie jest znany. Prezentowane wyniki sugerują konieczność zmian utrzymującej się od kilkunastu lat polityki ekologicznej w naszym kraju dotyczącej statusu drapieżników synantropijnych, jak również prawnych i praktycznych możliwości ograniczania ich liczebności. Dodatkowo konieczne wydaje się być doprecyzowanie prawnych uwarunkowań możliwości nabywania i zbywania, a szczególnie pozbywania się psów przez ich właścicieli, jak również większej odpowiedzialności za utrzymywane zwierzęta.