W pracy określono wpływ intensywności technologii uprawy na plonowanie ozimych genotypów pszenicy zwyczajnej, twardej, orkisz i jednoziarnowej. Dwuczynnikowe doświadczenie polowe przeprowadzono w latach 2010–13 w Gospodarstwie Doświadczalnym Felin Uniwersytetu Przyrodniczego w Lublinie metodą bloków losowanych w 4 powtórzeniach. Pierwszym czynnikiem były 4 gatunki (podgatunki) pszenicy ozimej: pszenica zwyczajna (Triticum aestivum ssp. vulgare L.) – odmiana Tonacja, pszenica twarda (Triticum durum Desf.) – odmiana Komnata, pszenica orkisz (Triticum aestivum ssp. spelta (L.) Thell.) – odmiana Schwabenkorn, pszenica jednoziarnowa (Triticum monococcum L.) – PL 5003 (materiał siewny pozyskany z Krajowego Centrum Roślinnych Zasobów Genowych). Drugą zmienną były poziomy agrotechniki: przeciętny poziom agrotechniki: nawożenie mineralne (N – 70, P – 30,5, K – 99,6 kg ∙ ha-1), zaprawianie ziarna i zwalczanie chwastów; wysoki poziom agrotechniki: zwiększone nawożenie azotowe (N – 140, P – 30,5, K – 99,6 kg ∙ ha-1), zaprawianie ziarna, zwalczanie chwastów, 2 zabiegi przeciw chorobom, insektycyd i regulator wzrostu. Badane gatunki (podgatunki) pszenicy istotnie różniły się poziomem plonowania. Najwyższy plon wydała odmiana pszenicy zwyczajnej, Tonacja – 7,25 t∙ha-1. Istotnie niżej plonowały pozostałe gatunki: pszenica twarda (Komnata) – 4,19 t ∙ ha-1, pszenica orkisz (Schwabenkorn) – 3,87 t ∙ ha-1 oraz pszenica jednoziarnista – 2,33 t ∙ ha-1. Wykazano interakcję między badanymi gatunkami (podgatunkami) a poziomem intensyfikacji technologii uprawy. Pszenica zwyczajna i twarda reagowały istotnym wzrostem plonu ziarna przy wyższym poziomie agrotechniki, natomiast nie wykazano różnic w przypadku pszenicy orkisz i jednoziarnowej. Otrzymane wyniki potwierdzają przydatność tych gatunków (podgatunków) do uprawy w warunkach mniej intensywnych. Średnio, niezależnie od badanych pszenic, wyższy poziom agrotechniki spowodował istotny wzrost plonu ziarna, obsady kłosów, MTZ, liczby ziarn z kłosa i masy ziarn z kłosa oraz ograniczał wyleganie roślin.

In this work the effect of the intensity of techn ology cultivation on the yield of winter wheat genotypes of common, durum, spelt and einkorn wheat Is assessed. A two-factor field ex- periment was conducted in 2010–2013. The first fact or was 4 species of winter wheat: common wheat ( Triticum aestivum ssp aestivum L.) – cultivar Tonacja, durum wheat ( Triticum durum Desf.) – cultivar Komnata, spelt wheat ( Triticum aestivum ssp spelta (L.) Thell.) – cultivar Schwa- benkorn, einkorn wheat ( Triticum monococcum L.) – EN 5003. The second variable were levels of agricultural technology: the average level of agric ultural technology: mineral fertilization (N – 70, P – 30.5, K – 99.6 kg  ha -1 ), seed treatment and weed control; high level of agricultural technol- ogy: increased nitrogen fertilization (N – 140, P–3 0.5, K – 99.6 kg  ha 1 ), seed treatment, weed control, 2 treatments against the disease, insectic ide and growth regulator. The wheat species were significantly different in the yield levels. The hi ghest yield was observed in common wheat culti- var, Tonacja – 7.25 t  ha -1 . Significantly lower yields were in the following species: durum wheat (Komnata) – 4.19 t  ha -1 , spelt wheat (Schwabenkorn) – 3.87 t  ha -1 and einkorn wheat – 2.33 t  ha -1 . An interaction between the studied species and the level of intensification of cultivation technol- ogy was demonstrated. Common wheat and durum wheat reacted with a significant increase in the grain yield at a higher level of agricultural techn ology, but there was no difference in the two other species, namely spelt wheat and einkorn wheat. This confirms the suitability of these species for cultivation in less intense Conditions. A higher lev el of agricultural technology on average, regard- less of the species tested, caused a significant in crease in the grain yield, number of ears per area unit, weight of 1000 grains, number of grains per spike and grain weight per ear, in addition to limiting the lodging of plants