W pracy określono zmienność wskaźnika powierzchni liści (LAI) w zależności od genotypu pszenicy oraz intensywności technologii uprawy. Dwuczynnikowe doświadczenie polo-we przeprowadzono w latach 2011–2013 w Gospodarstwie Doświadczalnym Felin Uniwersytetu Przyrodniczego w Lublinie metodą bloków losowanych w 4 powtórzeniach. Pierwszym czynni-kiem były 4 gatunki (podgatunki) pszenicy ozimej: pszenica zwyczajna (Triticum aestivum ssp. vulgare L.) – odmiana Tonacja, pszenica twarda (Triticum durum Desf.) – odmiana Komnata, pszenica orkisz (Triticum aestivum ssp. spelta (L.) Thell.) – odmiana Schwabenkorn, pszenica jednoziarnowa (Triticum monococcum L.) – PL 5003 (materiał siewny pozyskany z Krajowego Centrum Roślinnych Zasobów Genowych). Drugą zmienną były poziomy agrotechniki: przeciętny poziom agrotechniki – nawożenie mineralne (N – 70, P – 30,5, K – 99,6 kgha-1), zaprawianie ziarna i zwalczanie chwastów; wysoki poziom agrotechniki – zwiększone nawożenie azotowe (N – 140, P – 30,5, K – 99,6 kg ha-1), zaprawianie ziarna, zwalczanie chwastów, 2 zabiegi przeciw chorobom, insektycyd i regulator wzrostu. W okresie wegetacyjnym określono na każdym poletku wskaźnik powierzchni liści (LAI) w fazach: kłoszenia (BBCH 55–58), kwitnienia (BBCH 61–65) i dojrzałości mlecznej (BBCH 73–75), wykonując pomiary aparatem Sun Scan Canopy Analysis System typu SS1 (Delta-T Devices UK). Uzyskane wyniki wskazują, że zarówno porównywane genotypy pszenicy ozimej, jak i intensyfikacja technologii produkcji różnicowały indeks LAI. Największą wartość indeksu powierzchni liści osiągnęła odmiana pszenicy orkisz – Schwaben-korn, a najmniejszą pszenica jednoziarnowa. Podwyższony poziom agrotechniki skutkował wzro-stem indeksu LAI u wszystkich analizowanych genotypów. Odnotowano także zróżnicowanie omawianego wskaźnika w latach badań.

The paper determines the variability of the leaf area index (LAI), depending on the genotype of wheat and the intensity of cultivation technology. A two-factor field experiment was conducted in 2010–2013 at the Felin Experimental Farm of the University of Life Sciences in Lublin, using a method of randomized blocks in 4 replications. The first factor were 4 species (subspecies) of winter wheat: common wheat (Triticum aestivum ssp aestivum L.) – cultivar Tonacja, durum wheat (Triticum durum Desf.) – cultivar Komnata, spelt wheat (Triticum aestivum ssp spelta (L.) Thell.) – cultivar Schwabenkorn, einkorn wheat (Triticum monococcum L.) – EN 5003 (seed obtained from the National Centre for Plant Genetic Resources). The second variable was the level of agricultural technology: average level of agricultural technology: mineral fertiliza-tion (N – 70, P – 30.5, K – 99.6 kgha-1), seed treatment and weed control; a high level of agricul-tural technology: increased nitrogen fertilization (N – 140, P – 30,5, K – 99,6 kgha-1), seed treat-ment, weed control, 2 treatments against the disease, insecticide and growth regulator. In the grow-ing period the leaf area index (LAI) was determined for each plot during the stages of earing (BBCH 55–58), flowering (BBCH 61–65) and milk maturity (BBCH 73–75) using the measure-ment apparatus of Sun Scan Canopy Analysis System SS1 type (Delta-T Devices, UK). The ob-tained results show that both the genotype of winter wheat and intensification of the technology differentiated LAI index. The highest leaf area index was achieved for Schwabenkorn variety of spelt wheat and the lowest – for einkorn wheat. Increasing levels of agricultural technology re-sulted in an increase in the LAI index in all the analyzed genotypes. This indicator varied in the years of the study.