Choroby skóry są częstymi problemami zdrowotnymi dotykającymi wszystkich grup wiekowych. Na świecie liczba pacjentów, u których zdiagnozowano choroby skóry, rośnie każdego roku. W przewlekłych chorobach skóry większość pacjentów musi przyjmować lek w sposób ciągły przez długi okres czasu. Może to powodować niepożądane reakcje na lek lub zmniejszać jego skuteczność. Stopniowe pogłębianie wiedzy o chemizmie i działaniu leków roślinnych oraz ich standaryzacja spowodowały ponowne zainteresowanie nimi. Istotnym tego przejawem było zwiększenie liczby publikacji dotyczących badań fitochemicznych i związanych z nimi badań farmakologicznych. Wzrostem zainteresowania było także wprowadzenie leków zawierających nowoodkryte w roślinach związki biologicznie czynne, jak: eskulina, sylimaryna, ajoen, boldyna, winblastyna, winkrystyna, hiperycyna, cynaryna, ginkgolidy, lektyny i glukany. Celem niniejszej pracy była ocena faktycznego stanu, wykorzystania i skuteczności roślinnych preparatów w kontekście chorób dermatologicznych we współczesnej medycynie. Przeprowadzona analiza dostępnego piśmiennictwa oraz wyniki badań własnych jednoznacznie wskazują, że stosowanie naturalnych produktów może zmniejszać skutki uboczne syntetycznych leków przeciwgrzybiczych. Roślinne substancje biologicznie czynne spełniają w dermatologii i kosmetologii istotne funkcje, istnieje jednak konieczność prowadzenia badań mających na celu potwierdzenie ich właściwości w nadziei na zwiększenie ogólnej wiedzy na temat działania preparatów roślinnych mogących mieć zastosowanie w dermatologii.