Przed epidemiologią chorób zakaźnych człowieka i zwierząt w XXI w. stoją trzy główne wyzwania – nowo zagrażające choroby wirusowe i bakteryjne (emerging diseases), lekooporność oraz grzybice (4). Wśród grzybic zwierząt bardzo aktualny problem stanowią dermatofitozy psów (ringworms), przy czym w dużych skupiskach (schroniska, ośrodki hodowlane) często mają one charakter endemiczny i cechują się tendencją do nawrotów. Dermatomikozy wywołane przez grzyby z rodzaju Trichophyton i Microsporum ze względu na charakter zoonotyczny stanowią przy tym potencjalne źródło zakażenia dla człowieka, wywołując przewlekłe i uciążliwe w leczeniu grzybice skóry i paznokci. Największy odsetek przypadków grzybic skóry, bo około 70%, wywołuje Microsporum canis, natomiast za 20% odpowiada M. gypseum, a za 10% Trichophyton mentagrophytes. Grzyby drożdżopodobne z rodzaju Malassezia należą do zarazków oportunistycznych. Mogą być izolowane ze zdrowej skóry oraz powodować u psów zapalenie zewnętrznego przewodu słuchowego, warg, odbytu, skóry przestrzeni międzypalcowych i fałdów skórnych części twarzowej. U psów oprócz dermatofitów zakażenie skóry mogą wywołać Alternaria sp., Penicillium sp., Aspergillus fumigatus, Mucor sp., Cladosporium sp. i Fusarium sp.