Celem badań, prowadzonych w lizymetrach na glebie torfowo-murszowej, było określenie ewapotranspiracji rzeczywistej oraz efektywności produkcyjnej wody runi Poa pratensis, Phleum pratense i Lolium perenne w zależności od poziomu wody gruntowej (50 i 90 cm). Każdy gatunek wysiano w monokulturze, a P. pratensis także w mieszankach z Ph. pratense i L. perenne. W sezonie wegetacyjnym ruń ścinano trzykrotnie. Największe zużycie wody na ewapotranspirację rzeczywistą wykazano na obiektach z monokulturą L. perenne. Najmniej wody zużywała ruń P. pratensis + Ph. pratense oraz monokultura P. pratensis. Największe zużycie wody stwierdzono przy wysokim poziomie wody gruntowej oraz w pierwszym odroście runi. W warunkach 50 cm poziomu wody gruntowej największą efektywnością produkcyjną wody odznaczała się ruń P. pratensis + Ph. pratense, natomiast przy niższym poziomie – 90 cm – mieszanka P. pratensis + L. perenne. Małą efektywnością produkcyjną wody charakteryzowała się ruń Ph. pratense. Woda była wykorzystywana najefektywniej w drugim odroście runi.