Starch films were produced after addn. of poly(vinyl alcohol) by extrusion, exposed to UV irradn. and studied for wettability and water vapor permeability. An increase in hydrophilicity and permeability after exposition was obsd. Metodą ekstruzji wytworzono folie polimerowe ze skrobi i glicerolu z dodatkiem poli(alkoholu winylowego), po czym eksponowano je na działanie promieniowania UV-C przez okres do 14 dni. Oceniono wpływ fotooksydacji UV na zwilżalność powierzchni, przepuszczalność pary wodnej oraz barwę folii. Stwierdzono, że czas ekspozycji wpływał istotnie na wszystkie analizowane parametry. Z kolei wzrastające stężenie poli(alkoholu winylowego) w mieszance zwiększało hydrofilowość oraz przepuszczalność pary wodnej. Skrobia, jeden z najszerzej dostępnych biopolimerów, jest uważana za materiał, z którego można wytwarzać produkty mogące znaleźć zastosowanie w przemyśle spożywczym i w rolnictwie1). Otrzymywane obecnie na jej bazie folie i opakowania wciąż mają niewystarczające właściwości fizyczne, by można je było powszechnie stosować jako zamienniki materiałów otrzymywanych na bazie ropy naftowej. Problem ten dotyczy zwłaszcza materiałów przygotowywanych z dużym udziałem skrobi w mieszance, powyżej 50% mas.2, 3). Do produkcji folii można wykorzystać skrobię natywną bądź też przetworzoną do postaci termoplastycznej, w której pierwotna struktura została zmodyfikowana w wysokiej temperaturze lub pod wysokim ciśnieniem. Przykładem może być folia termoplastyczna (TPS) otrzymywana w warunkach HTST (high temperature, short time) podczas procesu ekstruzji. Prócz biopolimeru, na końcowe właściwości folii skrobiowych wpływa rodzaj i ilość użytego plastyfikatora oraz innych dodatków funkcjonalnych i wypełniaczy, których wprowadzanie ma na celu poprawę fizycznych właściwości folii.Folie TPS są zazwyczaj silnie hydrofilowe, o dość niskiej elastyczności i dużej podatności na warunki atmosferyczne. Wrażliwość na wilgoć i absorpcja [...]