Celem pracy było określenie wpływu dodatku żurawiny oraz prędkości ob- rotowej ślimaka na wydajność, energochłonność procesu ekstruzji, a także gęstość w sta- nie usypowym i wskaźnik zdolności żelowania błyskawicznych kleików kukurydzianych. Pomiar wydajności procesu ekstruzji prowadzono poprzez określenie masy ekstrudatu uzyskanego w określonym czasie. Energochłonność procesu wyznaczano, wykorzystując wskaźnik jednostkowego zapotrzebowania energii mechanicznej (SME). Gęstość w sta- nie usypowym określono jako stosunek luźno usypanego ekstrudatu do zajmowanej przez niego objętości. Wskaźnik objętościowy żelowania wyznaczono jako stosunek objętości powstałego żelu do objętości suchej próby. Opierając się na wynikach przeprowadzonych badań stwierdzono, że czynnikiem w większym stopniu wpływającym na wydajność i ener- gochłonność procesu oraz gęstość w stanie usypowym była zmienna prędkość obrotowa ślimaka stosowana podczas wytwarzania kleików kukurydziano-żurawinowych. Wraz ze zwiększeniem prędkości obrotowej ślimaka wzrastała energochłonność i wydajność proce- su ekstruzji oraz zmniejszała się gęstość w stanie usypowym ekstrudatów. Dodatek żurawi- ny w większym stopniu niż zmienna prędkość ślimaka wpływał na wskaźnik objętościowy żelowania, wraz ze zwiększeniem ilości dodatku wzrastała wartość tego wskaźnika.