Skorupa jaja jest jego jedyną częścią nieorganiczną. Charakteryzuje się ona skomplikowaną, doskonale zorganizowaną, wielowarstwową strukturą, której każda część pełni specyficzne funkcje. Najbardziej zewnętrzną częścią skorupy jest kutykula, która zapobiega przedostawaniu się drobnoustrojów do wnętrza jaja. Warstwa palisadowa oraz warstwa brodawkowa odpowiadają za wytrzymałość, natomiast błony podskorupowe za utrzymanie stabilności skorupy oraz zabezpieczanie treści jaja przed wnikaniem potencjalnie patogennych mikroorganizmów do wnętrza jaja. Występujące w całej skorupie pory odpowiadają za wymianę gazową pomiędzy wnętrzem jaja a środowiskiem zewnętrznym. W związku z tym można stwierdzić, że główną funkcją skorupy jaja jest ochrona rozwijającego zarodka przed czynnikami środowiskowymi. Ze względu na skład chemiczny, w którym największy udział ma węglan wapnia (ok. 94%), skorupa jaja stanowi doskonałe źródło pierwiastków budulcowych dla rozwijającego się embrionu ptasiego. Celem pracy było przybliżenie budowy, składu chemicznego, procesu formowania się i funkcji poszczególnych części skorupy jaj ptasich, a także omówienie procesu przyswajania substancji budulcowych ze skorupy jaja podczas rozwoju embrionalnego.