Porównano pod względem czułości oznaczeń 64 warianty testu stosowanego do oceny skuteczności ogrzewania nasion fasoli zwyczajnej (Phaseolus vulgaris L). Różnice wariantów tego testu polegały na zastosowaniu roztworów roboczych, w których każdemu z ośmiu poziomów koncentracji substancji czynnej, purpury bromokrezolowej (5’,5”-dibromo-o-krezolosulfoftaleiny), o stężeniach 0,02; 0,04; 0,06; 0,08; 0,10; 0,12; 0,14 lub 0,16 mg/mL, odpowiadało osiem poziomów zawartości H2SO4, tj. 0,02; 0,04; 0,06; 0,08; 0,10; 0,12; 0,14 lub 0,16 mol/L. Najbardziej czułym w badaniu nasion fasoli okazał się wariant roztworu roboczego, w którym stężeniu purpury bromokrezolowej o wartości 0,10 mg/mL odpowiadała koncentracja H2SO4 wynosząca 0,07 mol/L. Zaprojektowana metoda nowej generacji (BCPIBSM) może stanowić perspektywiczną koncepcję w badaniach skuteczności ogrzewania nasion roślin strączkowych i rzepaku, znacznie przewyższając dotychczas stosowane metody oceny. Umożliwia ona równocześnie uzyskanie dużej czułości i precyzji oznaczeń, oferując prostotę procedury analitycznej oraz wystarczającą jej szybkość wykonania niezbędną do umożliwienia realnej kontroli jakości produktu w laboratorium na linii technologicznej przetwórstwa rolno-spożywczego.